Bakkali begint stilaan te renderen, maar die praat enkel over... zijn ploegmaats: "Ik? Een idool?"

Zakaria Bakkali is de pleister op de wonde die de Anderlecht-fans nodig hadden. Daarmee doelen we op het gebrek aan creatieve spelers die de supporters al maanden oprakelen. Bakkali kan iets forceren... Maar spijtig genoeg is hij één van de enigen.

Met Sven Kums die hem blijkbaar makkelijk vindt, begint Bakkali steeds meer te renderen. Nu met twee fraaie goals tegen Fenerbahçe. Spijtig dat het niet genoeg was om drie punten thuis te houden. "Dat is een ontgoocheling ja", gaf Bakkali toe.

Het zou zowat het enige ietwat negatieve zijn dat hij zou zeggen over de match. "We hebben heel goed gespeeld tegen een grote ploeg. We kunnen ginder gaan winnen. Dat het daar een heksenketel zal zijn? Ik hoor niets als ik op het veld sta. Dat maakt niet uit."

Intussen lijkt hij fysiek ook steeds meer in orde te zijn. "Hoeveel kilo er nog af moet? (twijfelt) Niets! Het kan altijd beter, maar voor mij is het 'ça va'. Dat ik ook steeds meer defensief werk doe? Ja, ik probeer hé", lachte hij.

Maar dus niets over de twee weggegeven punten. "Heel de ploeg speelde goed. We hebben op elke positie goeie spelers." We probeerden hem nog uit zijn kot te lokken met de stelling dat de fans hem als idool zien. Een speler met Anderlecht-DNA quoi. "Kums, Trebel, Saelemaekers,... die zijn ook goed. Maar ja, ik wil beslissend zijn. Die eerste goal. Goeie bal van Kums hé." Ok, we gaven het op. Zakaria is gewoon een teamspeler.

Johan Walckiers