Witsel over zijn vorm, zijn coaches, zijn teams en... zijn haar: "No way! Never!"

Axel Witsel zit in grootse vorm bij Borussia Dortmund. De Duitse pers is gek van hem, de Borussen al helemaal en de clubleiding wrijft zich in de handen met het beste koopje van de laatste tien jaar. Witsel zelf kreeg een heel keur aan vragen over zich bij zijn persconferentie in Tubeke.

In Dortmund lijk je de droom te beleven?

"Ik hoop dat het zo doorgaat. Tegen Bayern speelden we nog een mooie match en was het een heel goeie overwinning."

100 morgen. Wat weet je nog van je eerste match?

"Ik scoorde hé. (lacht) Maar dat wisten jullie ook. Het resultaat (1-4 tegen Marokko) was wel niet zo goed. Ik hoop dat het morgen beter gaat. En dat ik scoor misschien."

Zit je nu in je beste periode ooit?

"Ik heb er nog al mooie gekend, maar misschien niet op het niveau waar ik nu speel. Maar ja, dit is één van de beste momenten in mijn carrière."

Wie was je beste coach tot nu toe bij de nationale ploeg?

"Moeilijk te zeggen. Vandereycken was speciaal, want hij gaf me mijn eerste cap. Wilmots schoof me naar de zes en Martinez heeft nog een paar procentjes toegevoegd. Wat? Qua systeem, trainingen, opbouw van achteruit... Details, maar zo belangrijk!"

Marouane (Fellaini) heeft zijn haar afgeschoren. Is dat voor jou ooit een optie?

"No way! Never! En ik prefereer Marouane ook met afro. Maar hij is teruggegaan naar de tijd bij Standard, toen hij nog heel jong was."

Hoe evalueer jij je rol bij de Rode Duivels? Elke bondscoach vond je enorm belangrijk voor het evenwicht.

"Dat is ook mijn rol en ik probeer dat te brengen. Bij mijn club is het anders, daar speel ik meer naar voor. Hier moet ik meer achteraan blijven."

Heb je nu geen spijt dat je niet vroeger bij een Europese topploeg zat?

"Nee. Standard, Zenit, China, Dortmund, ik heb een atypisch parcours afgelegd, maar ik ben er fier op. Ik ben in China ook bij de nationale ploeg gebleven. Ik heb het toch maar gedaan. In het voetbal heeft iedereen zijn mening, en dat mag, maar ikzelf heb nooit getwijfeld."

Johan Walckiers