Dramatisch was het niet, slaapverwekkend des te meer: Anderlecht komt tegen Charleroi niet verder dan brilscore

Anderlecht heeft in drie opeenvolgende thuismatchen 2 op 9 gepakt. Da's natuurlijk veel te weinig voor een ploeg die bovenaan wil meespelen. Maar tegen Charleroi maakten ze op geen enkel ogenblik aanspraak op de drie punten, net als de Carolo's trouwens. David Hubert begon dus met een brilscore.

Laten we het eens proberen met Dendoncker én Rits op het middenveld en Verschaeren op rechterflank, moet David Hubert gedacht hebben. De interim-coach moest ook roeien met de riemen die hij had (no pun intended). Hij koos voor een dynamisch middenveld waarin de twee controlerende middenvelders om beurt mochten oprukken.

Ze stonden erbij en keken er naar

Geen slecht idee hoor, want Anderlecht had wel meer controle over de match dan de voorbije weken. Maar je kan van een ezel geen koerspaard maken, zeker niet in twee dagen. Aanvallend bleef Anderlecht wroeten. Als u zelf ooit voetbal gespeeld hebt, weet u dat er niks meer ergerlijk is dan ploegmaats die erop staan te kijken als je de bal hebt.

Zo moeten Samuel Edozie en Yari Verschaeren zich soms gevoeld hebben. Telkens één van beiden de bal had, was er niemand die eens aan dacht om een loopactie te maken. Zo werden ze telkens vastgezet. 'Ze kunnen het wel alleen', leek iedereen te denken.

Wel, dat konden ze niet. Charleroi had in de openingsfase een goeie kans gehad via Heymans, maar op een eerste schot van paars-wit was het wachten tot... minuut 28. Edozie die hoog over schoot. De eerste echte kans was in minuut 40 toen Sardella doelman Kone tot een prachtredding dwong. 

Coosemans is de beste voetballer in de verdediging

U hoort het: voor spektakel moest u ook zaterdagavond niet in het Lotto Park zijn. Je kon de gelatenheid bijna voelen bij een murwgeslagen publiek. Niemand die beterschap had verwacht. Misschien is David Hubert nog niet zo'n slechte keuze: aan de U18 moet hij ook nog looplijnen en actiegebieden aanleren. 

Nu goed, het was niet desastreus wat Anderlecht liet zien, maar veel spelers lijken hun zelfvertrouwen kwijt te zijn. Zonder Vertonghen heeft Anderlecht trouwens een groot probleem: Coosemans is de beste voetballer in de verdediging. Zanka en Simic hun opbouw is - euh - dubieus te noemen.

Angulo mist in toegevoegde tijd

Slaapverwekkend was het. De tweede helft was ook al 20 minuten ver vooraleer Verschaeren eens een schot loste die naam waardig. De dramatische grasmat hielp natuurlijk ook niet om goed voetbal te brengen. Slag om slinger ging er een pass verloren. 

Die 0-0, dat was de juiste weergave van het spel. In een match met amper een deftige kans moet je het niet te ver gaan zoeken. Al had Angulo in de toegevoegde tijd altijd die voorzet van Sardella moeten binnen glijden. Maar ja, dat is ook kwaliteit. Dit is iets wat Anderlecht nog tot januari gaat meesleuren en daar mag Jesper Fredberg toch eens voor de spiegel voor gaan staan.

Johan Walckiers