Beerschot stoot zich keer op keer aan dezelfde steen: daar zijn al heel wat luchtkastelen verkocht

Grootse megalomane plannen waar niets van in huis komt. Het is Beerschot allemaal niet vreemd. De Ratten zitten op een zinkend schip en dat is voorwaar niet voor de eerste keer. 1 op 24 en in geen enkele match al eens uitzicht gehad op drie punten. Een gevolg van weeral financieel wanbeleid.

Van 1999 tot nu, bij Beerschot is het nooit echt rustig geweest. De ooit zo succesvolle club van Rik Coppens, Belgisch icoon en zelfs gekend tot ver buiten de grenzen, wordt telkens door zijn eigenaars in de steek gelaten. 

25 jaar van meestal miserie

In de vroege jaren '90 moest de club door ernstige financiële moeilijkheden twee reeksen zakken. Dit leidde uiteindelijk in 1999 tot een faillissement. Na het faillissement werd Beerschot gered door een fusie met Germinal Ekeren, waardoor de club weer in de eerste klasse terechtkwam.

Onder het voorzitterschap van Jos Verhaegen kende Beerschot enkele succesvolle jaren, met als hoogtepunt de bekerwinst in 2005. Ondanks deze sportieve successen, waren er voortdurende spanningen tussen het bestuur en de supporters, wat de club in een instabiele positie hield.

In 2010 nam Patrick Vanoppen het roer over, maar zijn chaotische en onrealistische manier van leidinggeven leidde in 2013 tot een tweede faillissement. Voor veel fans leek het erop dat dit het definitieve einde van Beerschot zou zijn.

Verrassend genoeg bood KFCO Wilrijk kort daarna een reddingsboei, waardoor de club een heropbouw kon beginnen vanuit de provinciale reeksen. Helaas ontstonden er na de promotie naar de tweede klasse opnieuw financiële problemen.

Het bouwbedrijf DCA en later de Saudische holding United World kwamen erbij als investeerders, maar dit leidde tot conflicten tussen beide partijen. De club bevindt zich nu weer in een sportieve en financiële crisis. Nochtans had ook Prins Abdullah grootse plannen. Alweer een luchtkasteel.

Architect weg, legioen buitenlanders gehaald

Niemand die verwacht had dat Beerschot vorig seizoen zou promoveren, maar de grote architect van dat succes, Gyorgy Csepregi, zag de bui al hangen en vertrok naar OH Leuven. Met amper budget een competitief elftal maken voor de Challenger Pro League is één ding, dat doen voor de JPL is een andere zaak.

De Mannekes gaven nog geen 500.000 euro uit aan 13 nieuwe spelers. Van de 28 kernspelers zijn er 18 buitenlanders met 13 verschillende nationaliteiten. Maak daar maar iets van. Iedereen zou medelijden moeten hebben met Dirk Kuyt, want hier had hij ook niet voor getekend.

Dat er nu naar hem gekeken wordt, is niet fair, want we weten niet wie er beter zou doen met deze hutsepot. Kuyt is ook een slachtoffer van wat er achter de schermen gebeurt. En dat is niet veel. 

Wie zou er op de barricades moeten gaan staan?

De supporters viseerden afgelopen weekend naast Kuyt ook de spelers. Kapitein Ryan Sanusi dan nog wel. Als er eentje is die zijn leven en ziel zou geven voor Beerschot, dan is het hij wel. Maar ja, op wie moeten ze hun woede richten? 

We zullen u even de Raad van Bestuur opsommen: Francis Vrancken, Yusuf Giansiracusa, H.R.H. Prince Abdullah bin Mosa'ad Al Sa’ud, H.H. Prince Musa'ad bin Khalid, H.R.H. Princess Reem bint Abdullah, Luc Neefs, Philippe Verellen, Gunther Dieltjens, Walter Damen, Abdullah Yousef Alghamdi, Manisha Thakker. Wie van die mannen moet er op de barricades gaan staan nu het slecht gaat?

De helft is onbekend bij de gemiddelde fan. De woede is vooral vrees. De meeste Beerschot-fans vrezen voor alweer een faillissement als er geen oplossing gevonden wordt aan de top. En geef hen eens ongelijk met die voorgeschiedenis.

Johan Walckiers